Spacecake, rose, bright, cocktails & shotjes

Bon dia,

Ik ben altijd op tijd op mijn werk: lees een kwartier van te voren. Ik maak een kopje thee en ga voor kantoor zitten, lekker buiten, en ga dat dan opdrinken. Ik zie dan alle werknemers van Fundashon binnendruppelen. Lees echt binnendruppelen: de meeste komen na 8 uur (ze starten toch echt om 8 uur) op hun dooie gemak aanlopen en ik sta er niet eens meer van te kijken dat het ook pas om half 9 is. Mochten ze dan net zo'n start als ik hebben betekent dat dat het werk om 9 uur eens start. Heerlijk toch? Wat vandaag niet lukt dat komt morgen wel (over overmorgen, of de week erop). Ik start namelijk ook meestal pas rond half 9 na eerst een pauze gehad te hebben haha. De medewerkers die echt in zorg staan zijn allemaal wel vrolijk gekleed: als verpleegkundigen draag je hier niet alleen wit maar ze dragen echt alle kleuren. Roze, paars, groen, blauw etc. Heel vrolijk maar niet een eenduidig beeld! De scholieren zijn te herkennen aan hun polo's en hier staat op van welke school of opleiding ze zijn: heel makkelijk. Ze gaan hier alleen in de ochtend naar school, tot half 1. Ook al heerlijk haha. Als mijn baas aankomt maakt hij altijd een kruisje naar de hemel & de laatste dagen valt me op dat meerdere werknemers dat doen voordat ze aan het werk gaan. Gelukkig maar want ik dacht al dat mijn baas het deed omdat hij weer met mij opgescheept zat haha. Al typ ik dit nu op mijn werk en heb ik hem nog de hele ochtend niet gezien: ik weet niet eens of hij er uberhaupt is. Ik denk het niet want er zijn al zat mensen naar hem komen vragen.
De training voor de medewerkers heb ik geschreven, dit is door mijn baas in principe goedgekeurd. Andere mensen gaan dit nu ook nog controleren en ik ben dit dus allemaal aan het voorbereiden. Deze en volgende week heb ik een aantal gesprekken daarom staan: met de afdeling opleidingen (hoe hun dit na mijn vertrek kunnen inzetten), juridisch persoon (of er ergens rekening mee gehouden moet worden), etc. Erg leuk maar ik ben telkens zo snel klaar met alles haha. Maar gelukkig gaat mijn training 31 maart echt door en kan daarna mijn testfase gaan beginnen.

Vorige week donderdag is mijn vader hier aangekomen en ik ben al 2 keer met hem mee wezen duiken en verder hebben we in de zon gelegen, gezwommen en gechilled. Gisteren zijn we ook naar Klein Bonaire geweest en hebben we daar wat gesnorkeld en gezont. Aangezien ik vrees dat ik hier nu een stamkroeg hebt ben ik daar veel te vinden. Vrijdagavond ben ik met die mensen achter de bar en mijn medestudent gaan stappen en papa is gewoon meegegaan! Aan de bar hebben we al zat gedronken: bier, rose, cocktails, shotjes en in dat tempo is het doorgegaan bij Havana. Heerlijk: dat kan hier gewoon allemaal, lekker impulsief.
Het was wel even apart toen ik op het terras zat met papa dat mij Spicecake aangeboden werd. Ik dacht nou ja, gluten hoeft niet dus ik zei nee. Maar we gingen eens nadenken: dat was spacecake en dat paste helemaal bij die mensen hahaha.

Het is nu wachten tot mijn werkdag erop zit en ik weer verder ben met mijn project. Een mooi motto voor mijn project hier is: als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat! Op mijn stage doe ik ook al veel voor mijn kwaliteitsvoorstel dus dat is 2 vliegen in 1 klap. Morgenavond ga ik papa nog een avond meenemen naar mijn stamkroeg want het is daar dan alle hamburgers voor 8 dollar: er gaan op zo'n avond rond de 200 doorheen, echt bizar. Lekker druk dus! Donderdag gaat papa weer naar huis toe en ik ga vrijdagavond weer lekker stappen met dezelfde mensen: gezellig.

Over 2 weken zit ik nu met mijn billen op Curacao: volgende week vrijdag komt Marouscha en we gaan lekker 3 dagen chillen op Curacao. Tsja, iets met het goeie leven & je leeft maar 1 keer...

Ze hebben mij al 2 keer een baan aangeboden in de zorg. Ik als HBO-Verpleegkundige hier kan veel betekenen. Eerst hield ik de boot een beetje af maar ik moet eerlijk zijn: ik wil hier niet meer weg. Als ik de kans krijg om hier echt als HBO-Verpleegkundige aan de slag te gaan dan ga ik die grijpen want wauw, iemand zei tegen mij Bonaire gaat in je hart zitten. Nou dat is zo: ik voel mezelf hier zo relaxed, op mijn plek en ik ben op en top gelukkig. Ik kom dus in juni/juli mijn papiertje ophalen zodat ik echt verpleegkundige ben & ik hoop dat ik daarna deze kant weer op kan...

Aioooo lieve mensen! XXX